Μια διαφορετική άποψη για τον αγώνα ΑΕΛ-Fenerbahçe από τον Τουρκοκύπριο ακαδημαϊκό Μουχιττίν
Οζσαγλάμ, έτσι όπως την κατέγραψε στην εφημερίδα ΧΑΒΑΝΤΙΣ,
3.9.2012
Μετά που κληρώθηκαν να αγωνιστούν μεταξύ τους η ΑΕΛ και η
Fenerbahçe, για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της UEFA έγιναν διάφορα
σχόλια στον τύπο, τόσο της Τουρκίας όσο και των δύο πλευρών στην Κύπρο. Δεν μπορώ
να μην σχολιάσω, ότι οι αναλυτές στα πλείστα από αυτά τα σχόλια, στηρίχθηκαν σε
ανακρίβειες και αύξησαν την ένταση… Ιδιαίτερα ένα μέρος των Μ.Μ.Ε. της Τουρκίας
έκανε λόγο ότι δεν θα αποτελέσει έκπληξη η πρόκληση επεισοδίων κατά την
διάρκεια του αγώνα ΑΕΛ – Fenerbahçe, επικαλούμενα τους
πρόσφατους αγώνες καλαθόσφαιρας μεταξύ ΑΠΟΕΛ – Karşıyaka και πετόσφαιρας
μεταξύ ΑΠΟΛΛΩΝΑ – Galatasaray. Αυτά τα σχόλια, κατακρίβεια δεν ήταν
σχόλια που γίνονταν με σκοπό την ενημέρωση, αλλά γίνονταν για να θυμίσουν θλιβερά
γεγονότα.
Όπως γνωρίζουν αρκετοί άνθρωποι που ασχολούνται με τον
αθλητισμό στην Κύπρο, τα ε/κά αθλητικά σωματεία στην Κύπρο δημιουργήθηκαν
στηριζόμενα σε ιδεολογικές αρχές. Αυτή την ιδεολογική τοποθέτηση μπορούμε να τη
διαπιστώσουμε στο προφίλ των οπαδών των εν λόγω σωματείων και στις μέρες μας. Η
ΑΕΛ είναι ένα σωματείο που φέρει αυτές τις ιδιαιτερότητες. Η ΑΕΛ υποστηρίζεται και
από άτομα με αριστερές πεποιθήσεις. Είναι σίγουρο ότι η ΑΕΛ δεν έχει τον όγκο
των οπαδών που έχει η Ομόνοια. Δεν υπάρχει κανένας που να μην γνωρίζει ότι
μεταξύ των Τ/κων υπάρχουν αρκετοί οπαδοί της Ομόνοιας, ενώ η ΑΕΛ δεν έχει
τέτοια υποστήριξη από τους Τ/κους. Επίσης όλοι γνωρίζουμε ότι οι οπαδοί του
ΑΠΟΕΛ και του ΑΠΟΛΛΩΝΑ Λεμεσού, για τους οποίους μιλήσαμε πιο πάνω, είναι
εθνικιστές ακροδεξιοί.
Η πρώτη από τις ιδιαιτερότητες μεταξύ ΑΕΛ και Fenerbahçe
είναι
τα χρώματα τους. Τα χρώματα της ΑΕΛ πολύ παλιά, ήταν το μπλε και το άσπρο, τα
οποία ήταν πάρα πολύ διαδομένα. Όμως ο Σεβίμ Εμπέογλου, μεγάλος γκολτζής,
ποδοσφαιριστής της ΑΕΛ τη σεζόν
1955-56 εισηγήθηκε στον πρόεδρο της ΑΕΛ να αντικαταστήσουν το άσπρο χρώμα της
φανέλας με το κίτρινο, με αποτέλεσμα τα σημερινά χρώματα της ΑΕΛ να είναι το κίτρινο
και το σκούρο μπλε.
Ο Σεβίμ Εμπέογλου είναι ένας μύθος του κυπριακού
ποδοσφαίρου και της ΑΕΛ. Ο Σεβίμ Εμπέογλου φόρεσε τη φανέλα της ΑΕΛ για έξι
χρόνια, κέρδισε τρία πρωταθλήματα και ήταν ένας ποδοσφαιριστής που έγινε
βασιλιάς των γκολ (γκολτζής). Όταν το 2003 άνοιξαν τα οδοφράγματα η ΑΕΛ
απέδειξε ότι δεν είχε ξεχάσει τον Σεβίμ Εμπέογλου. Ο Σεβίμ Εμπέογλου σε
δηλώσεις του κατά τη διάρκεια της ετοιμασίας του βιβλίου του Οκάν Νταγλί, με
την ονομασία «Ποδοσφαιριστές των δύο Κοινοτήτων», ανέφερε τα εξής: «Όταν
επανάρχισαν οι επαφές με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, μου έκαναν μια υποδοχή
που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ στη ζωή μου. Με υποδέχτηκαν σαν βασιλιά. Τα μάτια μου
βούρκωσαν».
Ένας από τους πιο μυθικούς ποδοσφαιριστές της ΑΕΛ ήταν
Τ/κος… Ένας από τους πιο μυθικούς και σημαντικότερους ποδοσφαιριστές της Fenerbahçe ήταν ένας
Έλληνας της Κωνσταντινούπολης… Ο Λευτέρης Κουτσιούκαντωνιάδης… Ο Λευτέρης ήταν
ένας τόσο καλός ποδοσφαιριστής που έπρεπε να του στήσουν άγαλμα. Ο Σεβίμ
Εμπέογλου φόρεσε τη φανέλα της Μικτής Κύπρου και μετά της τ/κής Μικτής ομάδας.
Ο Λευτέρης φόρεσε τη φανέλα της εθνικής Τουρκίας. Οι δύο ποδοσφαιριστές τέθηκαν
αντιμέτωποι σε μια αναμέτρηση μεταξύ της Fenerbahçe και της τ/κής
μικτής ομάδας το 1960 στην Κωνσταντινούπολη. Παρόλο που σε εκείνο το παιγνίδι ο
Σεβίμ Εμπέογλου σκόραρε δύο φορές, η Fenerbahçe του Λευτέρη
και του Νατζιή κέρδισε με σκορ 4-2.
Και στις δυο ομάδες, είχαν την ευκαιρία να αγωνισθούν
ποδοσφαιριστές που προέρχονταν από εθνικότητες που θεωρούνταν ως «εχθροί» κατά
τα έτη που η ένταση μεταξύ τους είχε φθάσει στο ζενίθ. Ωστόσο, ο Σεβίμ
Εμπέογλου αναγκάστηκε λόγω των δικοινοτικών ταραχών να μην αγωνίζεται με την
ομάδα του την ΑΕΛ. Ο δε Λευτέρης Κουτσιούκαντωνιάδης, ένας θρύλος του
ποδοσφαίρου ο οποίος έπεσε κι αυτός θύμα των γεγονότων της 6-7 Σεπτεμβρίου 1955
(Σεπτεμβριανά), ήταν ποδοσφαιριστής της Fenerbahçe και της Εθνικής
Τουρκίας.
Διερωτούμαι εάν ζούσε σήμερα ο Λευτέρης
Κουτσιούκαντωνιάδης δεν θα πήγαινε μαζί με τον Εμπέογλου στον αγώνα αυτό. Δεν
θα εισέρχονταν στον αγωνιστικό χώρο μαζί κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου και
θα χαιρετούσαν τον κόσμο στις κερκίδες πριν από τον αγώνα; Δεν ήταν γραφτό, ο
Λευτέρης δεν είναι πλέον μαζί μας. Δείχνοντας όμως σεβασμό στην μνήμη του
Λευτέρη και στον Εμπέογλου που ζει ακόμη, ο αγώνας αυτός θα πρέπει να είναι για
όλους μας ένας αγώνας ο οποίος θα ξαναζωντανέψει τις μνήμες μας.
Εμπρός λοιπόν οπαδοί της Fenerbahçe και της ΑΕΛ,
ήρθε πλέον η στιγμή να δείξουμε σε όλο τον κόσμο ότι θα είναι ένας αγώνας που
θα διεξαχθεί μέσα σε αθλητικά πλαίσια, χωρίς βία αφήνοντας στην άκρη τους
εθνικισμούς. Ελάτε να αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου