«Το Κοράνι δεν είναι (μόνο) για να διαβάζεται στις κηδείες»

ΓΕΝΙ ΝΤΟΥΖΕΝ, 18.9.2012

Άρθρο της Αϊσού Μπασρί Ακτέρ

Η τολμηρή στάση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στην Τουρκία, όσον αφορά στην πολιτική εξεύρεσης λύσης στο Κυπριακό τότε, διαφοροποίησε κατά πολύ την αντίληψη των Τουρκοκυπρίων έναντι του συγκεκριμένου κόμματος.

Ο Ερντογάν ήταν το σύμβολο της ελπίδας από το οποίο «κρέμονταν» οι Τουρκοκύπριοι με όλο τους το είναι.

Ο Ερντογάν στον οποίο άνοιγαν πανό κατά την περίοδο του Σχεδίου Ανάν και έγραφαν «ο σωτήρας μας», δεν είναι διαφορετικός από τον Ερντογάν που έφτασαν σήμερα στο σημείο να τον βρίζουν στις πλατείες της «Τ.Δ.Β.Κ.».

Η μοναδική διαφορά είναι πλέον ότι δεν υφίσταται κυπριακό πρόβλημα.

Τουλάχιστον, όσον αφορά στην Κύπρο δεν υπάρχει μια πολιτική η οποία να στρέφεται προς τη λύση.

Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, ένα άλλο στοιχείο το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί σημαντικό, είναι αναμφίβολα η δύναμη που απόκτησε το ΑΚΡ και ο Ερντογάν.

Σήμερα η κυβέρνηση του ΑΚΡ διανύει την τρίτη της περίοδο ως αυτοδύναμη κυβέρνηση στην Τουρκία. Έχει καταστεί ένας ισχυρός θεσμός. Πέραν τούτου, το αυταρχικό καθεστώς που έχει δημιουργηθεί, καταφέρνει να εξουδετερώνει την κάθε ομάδα η οποία προσπαθεί να δημιουργήσει εναλλακτικές επιλογές, αρχίζοντας από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις και φθάνοντας μέχρι και την αντιπολίτευση. 

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το ΑΚΡ να καταλαμβάνει ποσοστό της τάξης του 53% σε μια πιθανή εκλογική αναμέτρηση.

Ακούγεται συνέχεια ότι ο Ερντογάν έχει προβλήματα υγείας ή ότι οι δεσμοί μεταξύ του κόμματός του με το κίνημα Φετχουλλάχ Γκιουλέν, έχουν φθάσει στο σημείο «τερματισμού». Από την άλλη, οι καυστικοί τίτλοι δημοσιευμάτων τα οποία αναφέρονται σε θέματα όπως οι παρασκηνιακές αντιπαλότητες  για την προεδρία του κράτους, το κουρδικό πρόβλημα και η κατάσταση στην Συρία, προκαλούν ανησυχία τόσο στο κόμμα όσο και στην κυβέρνηση.

Ωστόσο, εαν δεν γίνει κάποια ριζοσπαστική αλλαγή στην Τουρκία, τότε δεν φαίνεται να προκύπτει εναλλακτική επιλογή, έναντι του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης σήμερα. 

Άκουσα τον Πρωθυπουργό Ερντογάν ενώ μιλούσε χθες επ’ ευκαιρία του νέου σχολικού έτους στο Νομό Ντένιζλι.

Με αυτά που είπε έδωσε χθες το έναυσμα και πάλι για μια εποχή όπου τα (ισλαμικά) ιεροδιδασκαλεία θα έχουν δραστικό ρόλο στην εκπαίδευση στην Τουρκία.

Ο Ερντογάν βλέπει το θέμα ως εκδίκηση που λαμβάνεται από την απόφαση της 28^ης Φεβρουαρίου (αναφερόταν σε απόφαση για το σύστημα εκπαίδευσης που λήφθηκε στις 28.2.1997 σε συνεδρία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και με την οποία υιοθετείτο η οκταετής υποχρεωτική εκπαίδευση). Διερωτήθηκε ο Ερντογάν: «Τι ζητούν από τους απόφοιτους των ιεροδιδασκαλείων;». Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος: «Δεν θέλουν τους απόφοιτους των ιεροδιδασκαλείων γιατί δεν βγαίνουν τρομοκράτες; Δεν τους θέλουν γιατί δεν γίνονται αναρχικοί;».

Παράλληλα με τα «καλά νέα «του Ερντογάν ότι τα ιεροδιδασκαλεία θα επιστρέψουν στη λαμπρή εποχή που τους αξίζει, υπάρχουν και άλλα καλά νέα σχετικά με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

Χθες, με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς ενσωματώθηκε στη νέα διδακτέα ύλη, για πρώτη φορά, το Κοράνι και η ζωή του Προφήτη Μωάμεθ. 

Ο Ερντογάν αντιμετωπίζει με σκληρό ύφος τις επικρίσεις στο θέμα αυτό. Κάνοντας αναφορά στον Μεχμέτ Ακίφ, λέει: «Το κοράνι δεν είναι για να το διαβάζουν στις κηδείες ή και για να λένε τα μελλούμενα, όπως νομίζουν αυτοί».

Η εκπαίδευση στην Τουρκία που τώρα θα αρχίζει από την ηλικία των πέντε ετών, θα συνεχίσει να ενδυναμώνει τα θεμέλια της θρησκείας ενώ θα ενισχύει επίσης και τα ιεροδιδασκαλεία.

Και σε εμάς η κατάσταση δεν είναι διαφορετική.

Οι Τουρκοκύπριοι που απομακρύνονται από τα δημόσια σχολεία ικανοποιούνται με τη σκέψη ότι στα ιδιωτικά σχολεία αισθάνονται οι ίδιοι ασφάλεια.

Όμως η θρησκευτική εκπαίδευση που εξαπλώνεται ταχέως και πολύ περισσότερο οδεύει προς θεσμοθέτηση, παρά το γεγονός ότι το θεολογικό κολέγιο, η θεολογική σχολή και τα πανεπιστημιακά θρησκευτικά προγράμματα λειτουργούν παράτυπα και παράνομα.

Όσο ασκείται κριτική, τόσο πιο πολύ διαφαίνεται το μέγεθος της απραξίας μας. Αυτό που φαίνεται όμως είναι ότι αυτός ο φαύλος κύκλος θα συνεχιστεί και την ερχόμενη περίοδο.

Εδώ υπάρχει μια κυβέρνηση βασιλικότερη του βασιλέως.

Και μια αντιπολίτευση που εάν ενημερωθεί σωστά γι’ αυτό το πρόβλημα τότε ίσως να το επιλύσει εφόσον.

Είναι φανερό όμως ότι μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει σωστή ενημέρωση για το θέμα αυτό.

Ο μοναδικός δρόμος από τον οποίο περνά η προσπάθεια αυτή είναι η έξοδος από τον δικό μας μικρόκοσμο, η ενσωμάτωσή μας στο παγκόσμιο, η ενδυνάμωση και η χάραξη πλέον της δικής μας στρατηγικής.