Ομιλίες από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης και τα Συμβούλια Ειρήνης Ελλάδας Τουρκίας στην ημερίδα του Παγκύπριου Συμβούλιου Ειρήνης, 22 Σεπτέμβρη 2012

Παρέμβαση του Εκτελεστικού Γραμματέα του ΠΣΕ Ηρακλή Τσαβδαρίδη στην ημερίδα του Παγκύπριου Συμβούλιου Ειρήνης 22 Σεπτέμβρη 2012 στην Λευκωσία

«Ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και ο αγώνας των λαών για ειρήνη στην περιοχή της Μεσογείου και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής»               

Αγαπητοί συναγωνιστές, φίλοι και φίλες

Εκ μέρους του Παγκόσμιου Συμβούλιου Ειρήνης σας μεταφέρω θερμό χαιρετισμό από το παγκόσμιο φιλειρηνικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και τις οργανώσεις του σε πάνω από 100 χώρες.

Η Πρωτοβουλία του Παγκύπριου Συμβούλιου Ειρήνης να οργανώσει σήμερα αυτήν την ημερίδα είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Αξίζουν συγχαρητήρια στους διοργανωτές για την συνεπή και πρωτοπόρα διεθνιστική στάση τους. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης αισθάνεται πολύ υπερήφανο για την εκλογή του Παγκύπριου Συμβούλιου Ειρήνης στο ανώτερο όργανο του ΠΣΕ, την Γραμματεία του, όπως αυτό καταγράφηκε στο πρόσφατο συνέδριο μας στο Κατμαντού του Νεπάλ.

Τις μέρες αυτές που συναντιόμαστε εδώ στην Κύπρο στα πλαίσια της τρίτης τριμερούς συνάντησης τα τύμπανα πολέμου δυναμώνουν και οι ιμπεριαλιστές ετοιμάζονται για ακόμη έναν πόλεμο, μετά τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις στην Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και την Λιβύη.

Βασικός στόχος των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων είναι ο έλεγχος και η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, του νερού, των ενεργειακών αγωγών και μεταφορικών «αρτηριών», για να αποκτήσουν περισσότερα κέρδη τα μονοπώλια, κατακτώντας μεγαλύτερα μερίδια των αγορών.

Στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού εδώ και χρόνια βρίσκεται η Μέση Ανατολή, κρίσιμη τόσο από άποψη πηγών ενέργειας, όσο και από γεω-στρατηγική άποψη. Το σχέδιο για την «Μεγάλη Μέση Ανατολή» μπορεί να το επεξεργάστηκαν αρχικά οι ΗΠΑ, όμως πολύ σύντομα από το 2004 ήδη έχει γίνει σχέδιο του ΝΑΤΟ και όλων των χωρών και κυβερνήσεων του. Προβλέπει τον «εκδημοκρατισμό», δηλαδή την εγκαθίδρυση φιλικών και βολικών σε αυτόν καθεστώτων και για αυτόν σκοπό αξιοποιούνται όλα τα μέσα. Πολιτική παρέμβαση, οικονομική διείσδυση πολυεθνικών ομίλων, ιδεολογική χειραγώγηση μέσω των ΜΜΕ,  δημιουργία και καθοδήγηση ΜΚΟ, οικονομικές κυρώσεις και εκβιασμοί αλλά και ωμή στρατιωτική επέμβαση και βομβαρδισμοί. Τα τελευταία χρόνια γίνεται επίσης έντονη αξιοποίηση θρησκευτικών στοιχείων, παράλληλα με την χρησιμοποίηση των εθνοτικών, μειονοτικών και φυλετικών διαφορών στους διάφορους λαούς.

Σε όλα αυτά πάνε χέρι-χέρι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων και μεγάλων ομίλων και φυσικά δεν νοιάζονται για την δυστυχία, την πείνα  και τον θάνατο που σκορπάνε με τις πολιτικές και τους πολέμους τους. Το υποκριτικό τους ενδιαφέρον για άμαχο πληθυσμό και ανθρώπινα δικαιώματα, δεν μπορεί να κρύψει το ανάλγητο πρόσωπο και την αντιδραστική τους φύση, που σε περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, γίνονται ακόμη πιο  επιθετικοί γιατί δεν μπορούν να διαχειριστούν τις συνέπειες της κρίσης του συστήματος.

Η εκδήλωση της κρίσης και η όξυνσή της μεγαλώνει την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού. Οξύνει τις αντιπαραθέσεις και τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για το μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Μεγαλώνει ο κίνδυνος νέων επεμβάσεων, ιμπεριαλιστικών πολέμων μεγαλύτερων και πιο επικίνδυνων από τους προηγούμενους που γνωρίσαμε.

Έτσι και στην περίπτωση της Συρίας εδώ και 18 μήνες.

Η ένοπλη σύγκρουση στη Συρία, που ξεκίνησε το Μάρτη του 2011 κι έχει προκαλέσει το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, παρουσιάζει συνεχώς νέα στοιχεία, εξελίξεις, που συνδέονται με την ξένη επέμβαση στις υποθέσεις της Συρίας και στη σύγκρουση των περιφερειακών δυνάμεων και παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.

Μετά τα τρία βέτο, που έθεσαν τους τελευταίους μήνες στο Συμβούλιο Ασφαλείας η Ρωσία και η Κίνα, εμποδίζοντας τη διεθνή «νομιμοποίηση» της ξένης στρατιωτικής επέμβασης για την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, βλέπουμε να ενισχύεται από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τον Αραβικό Σύνδεσμο, τη Γαλλία, αλλά και τους «περιφερειακούς παίκτες», ιδιαίτερα την Τουρκία, το Κατάρ, και τη Σαουδική Αραβία, η επιχείρηση εξοπλισμού και γενικότερης στήριξης των ενόπλων αντικαθεστωτικών.

Οι θέσεις για «ζώνες απαγόρευσης πτήσεων», «ζώνες προστασίας των προσφύγων», αλλά και η αναγνώριση κυβέρνησης αντικαθεστωτικών, εντάσσονται στο σχεδιασμό προετοιμασίας ιμπεριαλιστικής επίθεσης.

Την ίδια ώρα η επίκληση από τον Ομπάμα του κινδύνου χρήσης όπλων μαζικής καταστροφής (χημικών, βιολογικών) από το καθεστώς Άσαντ, που οι ΗΠΑ θέτουν ως «κόκκινη γραμμή», διαμορφώνει το έδαφος για πιθανή προβοκάτσια και στρατιωτική επέμβαση, όπως στην περίπτωση του Ιράκ.

Στα πλαίσια της σχεδιαζόμενης στρατιωτικής επέμβασης οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συγκεντρώνουν αεροναυτικές δυνάμεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στον Περσικό κόλπο.

Βασικό στοιχείο που λειτουργεί ανασταλτικά και εμποδίζει μέχρι στιγμής τη στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στη Συρία, είναι ιδιαίτερα η στάση της Ρωσίας που διαθέτει στρατιωτική βάση στο Συριακό λιμάνι Ταρτούς, αλλά και της Κίνας, που στηρίζουν το Συριακό καθεστώς.

Η στάση αυτών των δυνάμεων καθορίζεται από τα μεγάλα οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά συμφέροντα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, του Περσικού Κόλπου και της Κεντρικής Ασίας, που διακυβεύονται σε περίπτωση ανατροπής των καθεστώτων της Συρίας και του Ιράν και της αντικατάστασής τους από πολιτικές δυνάμεις που θα θέτουν εμπόδια στη συνεργασία με τις Κίνα – Ρωσία.

Βασικά επίσης στηρίγματα της Συριακής κυβέρνησης είναι το Ιράν και η Χεσμπολάχ. Το Ιράν, που γνωρίζει πως σε περίπτωση ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ θα «σφίξει ο κύκλος» γύρω του, ήδη παρέχει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική στήριξη στη Συρία.

Η ένοπλη σύγκρουση στη Συρία και η γενικότερη αντιπαράθεση διαχέεται ήδη στη γύρω περιοχή όπως δείχνουν οι συγκρούσεις στο Λίβανο αλλά και στην Νοτιοανατολική Τουρκία, ενώ η κατάσταση οξύνθηκε με τις αντιδράσεις που πυροδότησε η προβοκατόρικη κινηματογραφική ταινία, στις ΗΠΑ, που προσβάλλει τους Ισλαμιστές.

Η όξυνση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας απέναντι στο Ιράν κλιμακώθηκε τους τελευταίους μήνες με το εμπάργκο στις εξαγωγές πετρελαίου και άλλες παρεμβάσεις με στόχο την ανατροπή της ηγεσίας του.

 

Οι παρεμβάσεις αυτές και οι πιέσεις για την καθυστέρηση και ματαίωση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν συνδυάζονται με τις απειλές και τους σχεδιασμούς του Ισραήλ για βομβαρδισμό Ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων.

Γίνεται φανερό πως μια αλλαγή στη Συρία, όπως και μια αποσταθεροποίηση στο Λίβανο, θα διευκόλυνε τα ισραηλινά σχέδια επίθεσης στο Ιράν, τα οποία, αν υλοποιηθούν, μπορεί να οδηγήσουν σε γενικευμένο πόλεμο στην περιοχή μας με βαριές συνέπειες, ανθρώπινα θύματα και υλικές καταστροφές, νέα κύματα προσφύγων και μεταναστών.

Θέλουμε να επαναλάβουμε τη θέση αρχής την οποία το ΠΣΕ προβάλλει πάντα. Οι αλλαγές και το καθεστώς κάθε χώρας είναι υπόθεση του ίδιου του λαού της και δεν μπορούν να επιβάλλονται από τα έξω. Ανεξάρτητα από τη γνώμη που μπορεί να έχει ο καθένας για τις κυβερνήσεις που υπάρχουν στην Μέση Ανατολή, είμαστε ριζικά αντίθετοι με οποιαδήποτε εξωτερική πολιτική ή στρατιωτική επέμβαση και πολύ περισσότερο με ιμπεριαλιστικούς πολέμους που εξαπολύονται με διάφορα προσχήματα.

Το ΠΣΕ όντας συνεπείς σε αυτές του τις αρχές πήρε καθαρές θέσεις για την κατάσταση στην Συρία και οργάνωσε τον Απρίλη 2012 μεγάλη διεθνή αποστολή αλληλεγγύης με τον Συριακό λαό από κοινού με την ΠΟΔΝ στην Δαμασκό και άλλες πόλεις.

Ανάλογη είναι η κατάσταση και στην υπόλοιπη περιοχή.

Στο Ιράκ μετά από 9 χρόνια, και ενώ έχει εγκατασταθεί φιλικό κατοχικό καθεστώς μετά την καταστροφή και ληστεία της χώρας και το μακελειό του λαού της, συνεχίζεται η ξένη κατοχή με άλλες μορφές. Οι ΗΠΑ «μετακόμισαν» στρατεύματα από το Ιράκ στο Αφγανιστάν, ενώ συγκέντρωση πρώην αμερικανών μισθοφόρων παρατηρείται  στην Ιορδανία σε αναμονή πιθανής εμπλοκής σε επέμβαση στην Συρία.

Ο αγώνας του Παλαιστινιακού λαού για ανεξάρτητο κράτος στα σύνορα του 1967, δημοκρατικό  και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ δίπλα στο Ισραήλ, δυσκολεύεται ακόμη περισσότερο από τη στάση των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της ΕΕ. Προωθείται σχέδιο για ένα ενιαίο κράτος, συνεχίζονται οι εποικισμοί, το απαράδεκτο τοίχος, παραμένουν χιλιάδες Παλαιστίνιοι φυλακισμένοι.

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις στην Βόρεια Αφρική και ιδιαίτερα στην Αίγυπτο και στην Τυνησία όπου αναπτύχθηκαν εργατικοί και λαϊκοί αγώνες, ανέτρεψαν τα αντιλαϊκά καθεστώτα. Οι εξελίξεις όμως που ακολούθησαν δεν δικαίωσαν αυτούς που χαρακτήριζαν την κατάσταση ως «Αραβική Άνοιξη». Τι άλλαξε αλήθεια στην Αίγυπτο και την Τυνησία για τους εργάτες, αγρότες και τα εκατομμύρια των φτωχών? Ποιος καρπώνεται τον πλούτο και διαχειρίζεται τις επιχειρήσεις? Ποια είναι η πολιτική των νέων καθεστώτων απέναντι στις ΗΠΑ και το Ισράηλ?

Η αντιλαϊκή πολιτική συνεχίζεται από τις νέες κυβερνήσεις και γίνεται προσπάθεια να εγκλωβιστούν οι λαοί σε πολιτικό-θρησκευτικές λύσεις που δεν υπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κατά της Λιβύης είχε σαν στόχο και τελικά αποτέλεσμα τον έλεγχο της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που καταληστεύουν τον πλούτο της. Το ΠΣΕ στάθηκε από την πρώτη στιγμή με συνέπεια και από θέσεις αρχής ενάντια στην επίθεση και επέμβαση του ΝΑΤΟ και των συμμάχων του με διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες σε δεκάδες χώρες. Η σημερινή κατάσταση δικαιώνει τις θέσεις του ΠΣΕ και αναδεικνύει τόσο την πρώτη ευθύνη των ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία και των μοναρχιών του κόλπου, όσο και την συνευθύνη πολλών κυβερνήσεων που δεν εμπόδισαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ την αντίστοιχη απόφαση που άνοιγε τον δόμο για την επίθεση στην Λιβύη.

Δυναμώνουν οι απειλές της Τουρκίας ενάντια στην Κύπρο, οξύνονται οι αντιθέσεις με το Ισραήλ, ενισχύεται η επιθετικότητά του ενάντια στο λαό του Λιβάνου. Συνεχίζεται η κατοχή του Μπαχρεϊν μετά την εισβολή από τις Σαουδική Αραβία για την οποία δεν μιλάνε φυσικά τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ.

Η αστική τάξη της Τουρκίας αξιοποιεί την οικονομική και στρατιωτική της ισχύ, διεκδικεί στρατηγικό ρόλο στο ενεργειακό πεδίο. Προωθεί σχεδιασμένα την επέκταση των Τουρκικών μονοπωλιακών συμφερόντων στα Βαλκάνια, στον Καύκασο, τη Μαύρη Θάλασσα, τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή για να αποσπάσει μεγαλύτερο μερίδιο από τους φυσικούς πόρους και τις αγορές της περιοχής, αξιοποιώντας το θρησκευτικό αίσθημα. Διατηρεί την κατοχή στο 37% της Κύπρου. Προκαλεί και απειλεί την Κυπριακή Δημοκρατία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα.

Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω για άλλη μια φορά την θέση του ΠΣΕ σχετικά με το Κυπριακό πρόβλημα. Το ΠΣΕ ιστορικά στάθηκε αλληλέγγυο στον Κυπριακό λαό και ιδιαίτερα με την εισβολή και κατοχή τμήματος της Κύπρου, βρέθηκε και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τερματισμό της κατοχής και διαίρεσης του εδάφους και του λαού της. Υποστηρίζουμε την επαναπροσέγγιση και τις συνομιλίες των δυο κοινοτήτων χωρίς επιδιαιτησίες και προστάτες, για την ειρηνική επανένωση του νησιού στην βάση μιας δικοινοτικής, διζωνικής Ομοσπονδίας, κοινής πατρίδας όλων των Κυπρίων,Ε/κ,Τ/κ, Μαρονιτών, Αρμενίων και Λατίνων. Και είμαστε βέβαιοι ότι αν πραγματικά οι Κύπριοι ελεύθερα και χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς αποφασίζανε τέτοια λύση θα έδιναν, με την ταυτόχρονη αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων για μια Κύπρο, χωρίς Βάσεις και έξω από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και συμμαχίες.

Από την Κύπρο, για άλλους το σταυροδρόμι ηπείρων και πολιτισμών, και για άλλους το αβύθιστο αεροπλανοφόρο για τα σχέδια τους,  το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης διακηρύττει την θέση του ενάντια στην ξένη ανάμειξη στα εσωτερικά της Συρίας, τα ιμπεριαλιστικά σχέδια εναντίον του Ιράν, στα οποία θα εμπλέξουν και την Ελλάδα, την Τουρκία  ως χώρες μέλη του ΝΑΤΟ αλλά και την Κύπρο ως μέλος της ΕΕ και με τις Βρετανικές Βάσεις στο έδαφος της. Οι συνέπειες για τους 3 λαούς σε ενδεχόμενο νέας ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής επέμβασης στην Συρία και το Ιράν θα είναι ολέθριες.

Καμιά λοιπόν ανοχή και καμιά συμμετοχή στα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού στην Μέση Ανατολή. Οι λαοί πρέπει να ορθώσουν το ανάστημα τους, μαζί με το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα να ακυρώσουν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Να μην γίνουμε τροφή για τα κανόνια τους!

Ομιλία του Προέδρου της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας, Αϊντεμίρ Γκιουλέρ

Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή και ο αγώνας των λαών για την Ειρήνη

Λευκωσία – 22 Σεπτεμβρίου 2012

Αγαπητοί Φίλοι,

Δεν είναι καθόλου εύκολο κάποιος να παρακολουθεί την ταχύτητα με την οποία κινούνται οι εξελίξεις στην περιοχή μας. Τις τελευταίες εβδομάδες γίνονται αντιαμερικανικές διαμαρτυρίες από ισλαμικά κινήματα και ενώπιον μας την τελευταία περίοδο εμφανίζεται πλέον μια νέα συγκυρία. Λέγοντας την τελευταία περίοδο εννοώ τη λεγόμενη αραβική άνοιξη. Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο όρος αραβική άνοιξη που έχει ένα θετικό νόημα, είναι ουσιαστικά ένα ψέμα. Οι ιμπεριαλιστές για δεκάδες χρόνια μιλούσαν για ελευθερία και δημοκρατία ενάντια στο σοσιαλισμό. Μάλιστα, ονόμασαν την κατάρρευση του σοσιαλισμού ως επανάσταση. Όμως η ισλαμική οπισθοδρόμηση που εμφανίστηκε μετά τη λεγόμενη αραβική άνοιξη, δεν είναι τίποτε άλλο παρά συμμαχία με τον ιμπεριαλισμό.

Η χώρα από την οποία ήρθαμε, η Τουρκία, είναι πολύ έμπειρη σε τέτοιες συμμαχίες. Ευρύτερες μάζες είδαν την εξουσία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ως εξουσία για τον εκδημοκρατισμό και για την κατάρρευση του παλιού στρατοκρατικού καθεστώτος, είχαν πολλές προσδοκίες για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και για λύσεις σε προβλήματα όπως το Κουρδικό και το Κυπριακό. Όμως μέσα από αυτή την πλάνη ξεπήδησε η πιο συντηρητική και φιλική προς τον ιμπεριαλισμό τάξη πραγμάτων.

Αυτό που συμβαίνει στην περιοχή μας, μοιάζει με την κατάσταση στην Τουρκία. Η αραβική άνοιξη πήρε την εξουσία από δομές που δημιουργήθηκαν στον Ψυχρό Πόλεμο και την παρέδωσε σε ισλαμιστές συνεργάτες των ιμπεριαλιστών. Τώρα προσπαθούν πουλήσουν αυτή τη συνεργασία στους λαούς, ως συμμαχία των πολιτισμών. Λες και μπορεί να υπάρξει πολιτισμός κάτω από ιμπεριαλιστική ηγεμονία, σε συνθήκες σκλαβιάς του ανθρώπινου ορθολογισμού.

Η συγκυρία των τελευταίων εβδομάδων έδειξε ξανά ότι ο ιμπεριαλισμός δεν υπάρχει χωρίς το θρησκευτικό φανατισμό. Οι δολοφονίες των διπλωματικών αντιπροσώπων των ΗΠΑ στη Λιβύη, προκλήθηκαν από μια ταινία μίσους. Αυτή η ταινία μπορεί να σχετίζεται με τις επερχόμενες εκλογές στις ΗΠΑ, μπορεί να σχετίζεται με την απροθυμία του Ισραήλ να διαμοιραστεί το ρόλο της αμερικανικής υπεργολαβίας στην περιοχή, μπορεί να σχετίζεται με την ενόχλησή του επειδή χάνει δύναμη, μπορεί επίσης να σχετίζεται με σχέδια των ΗΠΑ για νέες επεμβάσεις στην περιοχή… Όλα αυτά μπορεί να είναι ορθά. Όμως είναι πλέον ξεκάθαρο ότι έτσι δεν έρχεται η άνοιξη στη Μέση Ανατολή.

Η περιοχή μας είναι απροστάτευτη έναντι των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Στην περιοχή μας ενισχύεται ο φανατισμός. Η περιοχή μας έχει φτάσει στο σημείο πολέμου και προχωρά προς ένα εσωτερικό πόλεμο στο Ισλάμ, μεταξύ σουννιτών και σιιτών.

Ο αγώνας για την ειρήνη έχει γίνει όσο ποτέ άλλοτε σημαντικός. Θα πρέπει να δείξουμε μεγάλη προσοχή στο περιεχόμενο του αγώνα για την ειρήνη. Αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να δοθεί με ακαθόριστο ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο, με μια γενική αντιπολεμική ρητορική. Σήμερα η πρώτη αρχή του αγώνα για την ειρήνη είναι ο αντιιμπεριαλισμός. Εάν η ιμπεριαλιστική επέμβαση ολοκληρώνεται με τον θρησκευτικό φανατισμό, τότε ο αγώνας για την ειρήνη πρέπει να πάρει μια προοδευτική κατεύθυνση. Αυτό είναι το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης. Οι οργανώσεις μας που είναι υπό τη σκεπή του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης, βλέπουν με αυτό τον τρόπο τον κόσμο.

Αγαπητοί Φίλοι, Αγαπητή Κύπριοι αδερφοί,

Όταν συζητούμε για ειρήνη στην Τουρκία, μιλούμε για πολλά θέματα. Συζητούμε για την Κύπρο, για το Κουρδικό, για το Αρμενικό, για το Ιράκ. Όμως το τελευταίο χρονικό διάστημα η προτεραιότητα είναι η Συρία.

Η Τουρκία έχει τη θέση ενός προωθημένου φυλακίου στην ιμπεριαλιστική και συντηρητική επίθεση εναντίον της Συρίας. Οι προσφυγικοί καταυλισμοί που δημιουργήθηκαν στην Αντάκια, πόλη στην τουρκο-συριακή μεθόριο, μετατράπηκαν σε θύλακες ένοπλων ισλαμιστικών στοιχείων του ελεύθερου συριακού στρατού. Αυτή η ρύθμιση είναι ενάντια σε κάθε διεθνή νόμο που αφορά τους πρόσφυγες.

Η Τουρκία στηρίζει τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Συρία και μεταφέρει οπλισμό. Χρησιμοποιείται για παράνομη μεταφορά όπλων και τα ασθενοφόρα της μεταφέρουν μόνο τραυματίες της αντιπολίτευσης στα πιο κοντινά τουρκικά νοσοκομεία.

Αυτός ο πόλεμος γίνεται παράλληλα με μια εχθρότητα που αναπτύσσεται ενάντια στους Αλεβίτες. Όπως γνωρίζεται στις νότιες περιοχές της Τουρκίας ζει πληθυσμός Αράβων, Δρούζων και Αλεβιτών, περίπου 300-350 χιλιάδων. Εκτός από αυτούς, οι Αλεβίτες που μιλούν τουρκικά, κουρδικά και ζαζάτζα, είναι το ένα τέταρτο του πληθυσμού. Συνεπώς, οι επεμβάσεις της Τουρκία στη Συρία, συμβάλουν στην κορύφωση της έντασης και στο εσωτερικό.

Η πρόκληση πολέμου, είναι κεντρική κρατική πολιτική στην Τουρκία. Όμως οι κοινωνικές συνθήκες δεν διαμορφώνονται αποκλειστικά και μόνο από αυτή την πολιτική. Εδώ και πολλούς μήνες στην περιοχή διοργανώθηκαν αμέτρητες εκδηλώσεις για την ειρήνη και οι οποίες αντιμετώπισαν την απειλή να απαγορευτούν από την κυβέρνηση. Γενικά, η κοινή γνώμη τάσσεται υπέρ της ειρήνης.

Η ένταση η οποία κορυφώθηκε με την κατάρριψη του τουρκικού αεροσκάφους από την Συρία, έφτασε σε πολύ επικίνδυνα σημεία με την αποκάλυψη ισχυρισμών ότι η Άγκυρα σχετίζεται με τη βομβιστική επίθεση στη Δαμασκό τον περασμένο Ιούλιο. Αυτή η εικόνα δεν είχε τελικά αποτέλεσμα να ενισχυθεί ο εθνικισμός μέσα στην τουρκική κοινωνία. Αντίθετα, η πολιτική για τη Συρία φαίνεται τώρα να φθείρει την εξουσία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ως Επιτροπή Ειρήνης έχουν ευθύνες λόγω της διεθνούς μιλιταριστικής εκστρατείας με επίκεντρο τη Συρία. Και αυτή η συνειδητοποίηση της ευθύνης μας κάνει ακόμα πιο ισχυρή την αλληλεγγύη με το Συριακό λαό εντός Τουρκίας. Τώρα είμαστε σε θέση να ενημερώνουμε για το θέμα τόσο εντός όσο και εκτός Τουρκίας.   

Αγαπητοί Φίλοι,

Οι απόψεις γύρω από την επίλυση του Κουρδικού και του Κυπριακού στην Τουρκία την περίοδο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης έχουν αυξηθεί και διευρυνθεί. Η δική μας άποψη είναι ότι αυτό το καθεστώς δεν πρόσφερε στον Κουρδικό λαό αδελφοσύνη, ειρήνη και δικαιοσύνη. Το αίμα συνεχίζει να ρέει, χιλιάδες Κούρδοι πολιτικοί, δήμαρχοι, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι είναι στις φυλακές. Δεν έχει γίνει τίποτε άλλο παρά μια κρατική τηλεόραση μετάδοσης στην κουρδική γλώσσα και το μάθημα των κουρδικών ως επιλογή στα σχολεία και όλα αυτά για να λυγίσουν οι Κούρδοι.

Η Επιτροπή Ειρήνης καλεί τον Κουρδικό λαό να μην έχει προσδοκίες από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Γνωρίζουμε ότι ο ιμπεριαλισμός είναι έτοιμος να εκμεταλλευτεί όλα τα προβλήματα των λαών της περιοχής μας και για αυτό καλούμε τον κουρδικό λαό να μην πέσει στην παγίδα του ιμπεριαλισμού, να μην έχει ως παράδειγμα του Κούρδους του Ιράκ, οι οποίοι στήριξαν την αμερικανική εισβολή. Καλούμε τον κουρδικό λαό να αγωνιστεί ενωμένος μαζί μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Οι ίδιες ανεδαφικές προσδοκίες υπήρχαν και για το Κυπριακό. Η εξουσία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξη δεν κρύβει ούτε και το ότι βλέπει τον πληθυσμό της Βόρεια Κύπρου ως εξαρτημένη αποικία. Η βόρεια Κύπρος είναι κατάλληλος χώρος για τις επενδύσεις καζίνο και χαρτοπαίγνιου της Άγκυρας!

Πρόσφατα είδαμε ότι και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης δεν πρόκειται να ακολουθήσει διαφορετική γραμμή από τους εθνικιστές. Η υπεράσπιση των φυσικών πηγών, είναι αδιαπραγμάτευτο κυριαρχικό δικαίωμα της Κύπρου. Η Άγκυρα απέναντι σε αυτό το δικαίωμα ενισχύει μια ανεδαφική δημαγωγία και προκαλεί φανατισμό.

Η Επιτροπή Ειρήνης της Τουρκίας, διεκδικεί την απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, όπως άλλωστε διεκδικεί και για κάθε γεωγραφία. Είναι ξεκάθαρο το πώς το Κυπριακό πρόβλημα θα φτάσει σε μια δίκαιη λύση, κάτι το οποίο έχει επαναβεβαιωθεί πολλές φορές σε έγγραφα διεθνών οργανισμών. Ένα κομμάτι της λύσης είναι η απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων και το κλείσιμο των ιμπεριαλιστικών βάσεων.

Ως μέλη του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης και ως αδελφικές οργανώσεις, έχουμε καθήκον να κτίσουμε γέφυρες φιλίας ανάμεσα στους λαούς της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Κύπρου, έχουμε καθήκον να διασφαλίσουμε την αντίσταση των λαών μας ενάντια στον εθνικισμό. Άλλωστε αυτό είναι και ένα από τα νοήματα της πραγματοποίησης της τρίτης συνάντησης των Επιτροπών Ειρήνης Τουρκίας, Ελλάδας και Κύπρου.

Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.

 

Ομιλία-παρέμβαση Γιώργου Χαβατζά, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ

στην Ημερίδα του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης με θέμα:

 

«Ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και ο αγώνας των λαών για Ειρήνη

στην περιοχή της Μεσογείου και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής»

Λευκωσία,  22-9-2012

Αγαπητοί συναγωνιστές και φίλοι,

Εδώ στην Λευκωσία, όπου συναντιόμαστε στο πλαίσιο της ημερίδας του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης, με θέμα «Ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και ο αγώνας των λαών για Ειρήνη στην περιοχή της Μεσογείου και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής» και η οποία πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του  Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ), ευχαριστούμε από καρδιάς τους συναγωνιστές μας από το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους για την πρόσκληση και τη θερμή φιλοξενία και χαιρετίζουμε αγωνιστικά τους Τούρκους και Σύριους συναγωνιστές μας.

Η συνάντηση μας γίνεται σε μια περίοδο πρωτόγνωρης κρίσης του καπιταλισμού, τα αποτελέσματα της οποίας βιώνουμε όλοι οι λαοί τα τελευταία χρόνια. Βιώνουμε την αντίφαση  ανάμεσα στην τεράστια συσσώρευση κεφαλαίων και την αδυναμία επένδυσής τους χωρίς την εκρηκτική εξαθλίωση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Αποτέλεσμα αυτής της αξεπέραστης αντίφασης είναι η ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, η όξυνση του ανταγωνισμού  ανάμεσα στις ΗΠΑ, την ΕΕ και τις άλλες παραδοσιακές και ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα για το μοίρασμα των αγορών και περιοχών, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς τους, η μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση, η πιο εντατική κούρσα πυρηνικών και συμβατικών εξοπλισμών.

Με δοσμένους τους κλιμακούμενους ανταγωνισμούς για τους δρόμους και τις πηγές ενέργειας, στην ευρύτερη γειτονιά μας συγκεντρώνονται ορισμένα από τα πλέον εύφλεκτα μέτωπα, στα οποία εκδηλώνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, όπως οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι επεμβάσεις και αλλαγές συνόρων στα Βαλκάνια, η κατάσταση στην Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική καθώς και στην Κύπρο και την Παλαιστίνη με τις απειλές των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών και οργανισμών κατά κρατών και λαών, όπως του Ιράν και της Συρίας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα ελληνοτουρκικά ζητήματα που αφορούν το Αιγαίο αλλά και την Ανατολική Μεσόγειο, επικαιροποιούνται και συνδέονται άμεσα με τις νέες ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις και γενικότερους ανταγωνισμούς ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας-Κίνας για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών στην ευρύτερη περιοχή, με κριτήριο τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και όχι, βέβαια, του ελληνικού, του τουρκικού, και των άλλων λαών της περιοχής. Απώτερος στόχος είναι να ανοίξουν οι δρόμοι για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, από πολυεθνικούς ομίλους και ιδιωτικές εταιρείες των  εμπλεκομένων χωρών (π.χ. όμιλοι Βαρδινογιάννη-Λάτση από την Ελλάδα).

Επίσης οι νέες ΝΑΤΟϊκές ρυθμίσεις διοίκησης και ελέγχου για το Αιγαίο σηματοδοτούν ακόμα βαθύτερο εγκλωβισμό των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, και συνολικά της χώρας, στα ιμπεριαλιστικά γρανάζια, καθώς πρόκειται για ζητήματα που έχουν άμεση σχέση με τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου και ευρύτερα, είτε πρόκειται για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, είτε για τη λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα».

Όλα αυτά παραπέμπουν ευθέως στον επιχειρησιακό-στρατιωτικό έλεγχο της περιοχής και στο ίδιο το δικαίωμα των Ελλήνων, και των άλλων λαών, να καθορίζουν τα του οίκου τους, αλλά και το δικαίωμα άμυνας της Ελλάδας στο νησιωτικό και το θαλάσσιο χώρο της επικράτειάς της, σε συνδυασμό με τις διαφαινόμενες εξελίξεις στα θέματα που αφορούν τις διευθετήσεις στην υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Ο ενιαίος επιχειρησιακός χώρος για το ΝΑΤΟ, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα εθνικά όρια των κρατών-μελών έχει δρομολογηθεί από τα μέσα της δεκαετίας του '90, ενώ ως «μείωση της έντασης» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εννοείται η εναπόθεση της ευθύνης για την ασφάλεια και την άμυνα της ελληνικής επικράτειας στα ΝΑΤΟϊκά επιτελεία.

Μετά από τρεις δεκαετίες τουρκικών παραβιάσεων, έχει συντελεστεί το «γκριζάρισμα» με ΝΑΤΟϊκή βούλα του χώρου που εκτείνεται ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού, που είναι η νοητή γραμμή διχοτόμησης του Αιγαίου, και περιλαμβάνει το θαλάσσιο χώρο και τα ελληνικά νησιά, και την οποία προωθούν εδώ και χρόνια οι Τουρκικές κυβερνήσεις για τις διεκδικήσεις σε αέρα, θάλασσα, και βυθό.

Μας διακατέχει έντονη ανησυχία για τις εξελίξεις στις σχέσεις των δύο χωρών αφού συνεχίζουν να υφίστανται οι αμφισβητήσεις και οι αξιώσεις της Τουρκίας, η οποία συνεχίζει τις προκλήσεις στο Αιγαίο, βρίσκοντας την απαραίτητη στήριξη στο ΝΑΤΟ.

Η θέση μας παραμένει σταθερή υπέρ της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών Ελλάδας - Τουρκίας και προσδοκούμε στην ειρήνη, τη φιλία και τη συνεργασία ανάμεσα στους λαούς μας.

Παλεύουμε σταθερά και αταλάντευτα ενάντια τους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς και ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, για την έξοδο των χωρών μας από το ΝΑΤΟ και την απομάκρυνση των ξένων βάσεων. Δεν αποδεχόμαστε τα σχέδια για την αντιπυραυλική ασπίδα και τις όποιες δεσμεύσεις των χωρών μας στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.  σε ότι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Αιγαίο, το Κυπριακό και την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.

Η ΕΕΔΥΕ παραμένει σταθερά στη θέση της και παλεύει για το δυνάμωμα της αλληλεγγύης στο λαό της Κύπρου, για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, κυρίαρχη κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Καταδικάζουμε τη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή μέρους του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και εκφράζουμε την ολόπλευρη υποστήριξή και αλληλεγγύη μας στο λαό της Κύπρου, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, και στον αγώνα του για τον τερματισμό της κατοχής, και την απόσυρση από το νησί κάθε ξένου στρατού, της βάσης των Βρετανών συμπεριλαμβανομένης.

Υποστηρίζουμε τις απευθείας διμερείς διαπραγματεύσεις των δύο Κοινοτήτων, χωρίς επιδιαιτησίες και χρονοδιαγράμματα και τις προσπάθειες του  Προέδρου της Κύπρου, για τον τερματισμό της κατοχής, την δημιουργία μιας Δικοινοτικής, Διζωνικής Ομοσπονδίας, που θα αποτελεί μια διεθνή οντότητα με μια ιθαγένεια, στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και των συμφωνιών υψηλού επιπέδου, που θα διασφαλίζει όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων και θα δημιουργήσει μία πραγματική επανένωση της χώρας.

Επίσης εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό και στο φιλειρηνικό του κίνημα στον αγώνα του για τη δημιουργία του ανεξάρτητου, βιώσιμου και κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, δίπλα στο Ισραήλ. Παράλληλα χαιρετίζουμε τις δυνάμεις μέσα στο Ισραήλ που μάχονται από κοινού με τους Παλαιστίνιους για τερματισμό της κατοχής και την δικαίωση του αγώνα του λαού της Παλαιστίνης.

Απαιτούμε την απελευθέρωση του παλαιστινιακού λαού από τη βαρβαρότητα των κατοχικών δυνάμεων, του στρατού του Ισραήλ.

Απαιτούμε την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, ως κράτους - μέλους του ΟΗΕ.

Φίλοι και συναγωνιστές

Η ΕΕΔΥΕ παρακολουθεί με προσοχή και ιδιαίτερη ανησυχία την κλιμακούμενη ένταση στη Μέση Ανατολή.

Η επικίνδυνη κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΕΕ-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην περιοχή (Ν.Α. Μεσόγειος & Μέση Ανατολή), στο έδαφος των σκληρών ανταγωνισμών με τη Ρωσία και την Κίνα, περικλείει τον κίνδυνο γενικευμένης πολεμικής σύρραξης, αρχικά σε βάρος της Συρίας και του Ιράν, που θα έχει ολέθριες συνέπειες για τους λαούς της περιοχής μας.

Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που επεμβαίνουν με κάθε τρόπο (πολιτικό, διπλωματικό, οικονομικό, στρατιωτικό) στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας, την ίδια ώρα με τα μέσα ενημέρωσης που διαθέτουν παραπληροφορούν τους λαούς για να δικαιολογήσουν έναν νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αυτές οι εξελίξεις στη Συρία συμπληρώνουν την κατοχή στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στη Λιβύη.

Η κρίση στη Συρία εμφανίστηκε ως εσωτερικό πρόβλημα «δημοκρατίας». Αλλά είναι κρίκος στην αλυσίδα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που ονομάστηκαν από τα αστικά επιτελεία «Αραβική Άνοιξη».

Η πιο τρανταχτή περίπτωση είναι της Λιβύης, όπου οι ίδιοι οι αστοί ομολόγησαν ωμά την οργάνωση των αντικαθεστωτικών και του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Να θυμίσουμε ότι η ιμπεριαλιστική πολεμική επέμβαση στη Λιβύη έγινε στο όνομα αποκατάστασης της δημοκρατίας. Αλλά ο πόλεμος έγινε για τη μοιρασιά των υδρογονανθράκων στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Ακριβώς το ίδιο ζήτημα υπάρχει και πίσω από τη Συρία. Το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, οι δρόμοι μεταφοράς τους, το ποια μονοπώλια θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος.

Η κινητικότητα στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου και η υπερσυγκέντρωση πολεμικών πλοίων από ανταγωνιζόμενες δυνάμεις (ΗΠΑ, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ρωσία, Κίνα), παραπέμπουν σε προετοιμασία για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης ενάντια στη Συρία, ενδεχόμενα και το Ιράν.

Η καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει, ο ανταγωνισμός για τους δρόμους και τις πηγές ενέργειας, οι περιφερειακές αντιθέσεις και τα σχέδια για τη «Νέα Μέση Ανατολή» που αποφασίστηκε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη (28 - 29 Ιούνη 2004) όπου και έγινε καταμερισμός ρόλων για την εφαρμογή του, είναι το ικανό προσάναμμα για να ανάψει τη φωτιά του πολέμου.

Ταυτόχρονα σε νέα φάση εξέλιξης μπαίνουν οι πιέσεις και οι απειλές στο Ιράν, με πρόσχημα το πυρηνικό του πρόγραμμα. Σε αυτές πρωτοστατεί το Ισραήλ, που έχει αμέτρητα εγκλήματα κατά λαών στο ενεργητικό του, που το ίδιο κατέχει πυρηνικά όπλα και πρωταγωνιστεί στην εκμετάλλευση  υδρογονανθράκων στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.

Και από αυτή την άποψη η ανάπτυξη της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ με κοινά γυμνάσια στην ουσία σημαίνει μεγαλύτερη συμμετοχή της Ελλάδας σε κάθε είδους επεμβάσεις σε βάρος των λαών της περιοχής.

Συναγωνιστές και φίλοι

Οι εξελίξεις δείχνουν ότι ήδη έχει σημάνει συναγερμός!

Οι λαοί μας μαζί με την καθημερινή μάχη για το μισθό, τη σύνταξη, τα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματα, έχουν υποχρέωση να πάρουν αποφασιστικά μέρος στον αγώνα ενάντια στην επίθεση κατά της Συρίας και του Ιράν για να αποτραπεί η με οποιονδήποτε τρόπο συμμετοχή των χωρών μας στο νέο αιματοκύλισμα που προετοιμάζεται στην περιοχή μας.

Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα βίαια μέσα.

Η πολιτική που εκμεταλλεύεται τους λαούς για να αυξηθούν τα κέρδη των μεγάλων οικονομικών ομίλων οδηγεί σε όξυνση τον ανταγωνισμό και σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Αυτό έχει αποδείξει η Ιστορία.

Ο Συριακός λαός, οι λαοί της περιοχής είναι οι μόνοι που έχουν το δικαίωμα να λύσουν τα εσωτερικά πολιτικά προβλήματα της χώρας τους και να αποφασίσουν για τις τύχες τους, με την πάλη τους ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, ανατρέποντας τις ιμπεριαλιστικές μηχανορραφίες και επεμβάσεις.

Είναι ανάγκη οι λαοί να αντισταθούν στις επεμβάσεις, να εναντιωθούν μαζικά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στο καπιταλιστικό σύστημα που τον προκαλεί.

Σαν ΕΕΔΥΕ καταγγείλαμε τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 29 Ιουνίου για Συρία - Ιράν με υποστήριξη και της ελληνικής κυβέρνησης, που σηματοδοτούν κλιμάκωση των πολεμικών προετοιμασιών στην περιοχή.

Καλούμε τους λαούς της περιοχής μας να βρίσκονται σε αγωνιστική ετοιμότητα διεκδικώντας και απαιτώντας από τις κυβερνήσεις:

-- Να μη συμμετάσχουν οι χώρες μας με κανέναν τρόπο στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ετοιμάζονται κατά της Συρίας και του Ιράν.

-- Να μην παραχωρηθεί ούτε γη, ούτε αέρας, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών, μετατρέποντας τις χώρες μας σε ορμητήριο εναντίον άλλων λαών της περιοχής.

-- Να μη χρησιμοποιηθούν οι βάσεις των ιμπεριαλιστών στις χώρες μας, να κλείσουν τώρα.

-- Να μην τηρηθεί καμία «συμβατική υποχρέωση» που εμπλέκει την Ελλάδα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε πιθανό πόλεμο.

-- Να επιστρέψουν τώρα οι στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις των χωρών μας που βρίσκονται σε ιμπεριαλιστικές αποστολές εκτός συνόρων.

Στον ιμπεριαλισμό καμία υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί !