ΛΟΓΙΑ ΒΓΑΛΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΟΣ ΝΕΑΡΟΥ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΥ

Hulusi Kilim

Κατά την περίοδο μεταξύ 20 Ιουλίου και 14 Αυγούστου, όλοι μιλούν για το Κυπριακό και ιδιαίτερα για την Αμμόχωστο. Εγώ γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω στην Αμμόχωστο, και γνωρίζω το Βαρώσι εδώ και 24 χρόνια όπως όλοι το ξέρουν σήμερα, πίσω από το συρματόπλεγμα. Εμείς η νέα γενιά, σήμερα μιλάμε για αυτά που έγιναν τότε και δεν μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί. Γιατί έγιναν όλα αυτά; Στο βόρειο τμήμα, οι γονείς και οι παππούδες μας πάντα μάς λένε την κλασσική ατάκα: «Μάνα μου, ζούσαμε μαζί πολλά καλά, χωρίς κανένα πρόβλημα. Κάποιοι τρελλοί και από τις δύο πλευρές δημιούργησαν τα προβλήματα». Και σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά στο να συζητάμε για το Βαρώσι να δοθεί κάτω από ορισμένες προυποθέσεις. Θέλω να πω ότι ως Τουρκοκύπριοι δεν μας επιτρέπεται να έχουμε καμία γνώμη επί αυτού, και νιώθω οργή για αυτούς που το αποφάσισαν αυτό. Νιώθω αηδία για αυτούς που πέταξαν έξω τους ανθρώπους από τα σπίτια τους και τους επέβαλαν να αφήσουν πίσω τις αναμνήσεις τους ανάμεσα στα σιντρίμια και την καταστροφή.

Πρέπει όμως να αρχίσουμε να ακούμε η μια κοινότητα την άλλη και να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη σε κανένα παρά μόνο μεταξύ μας, και δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να μάθουμε από τα λάθη μας και να συμφιλιωθούμε. Το να ζω στην Αμμόχωστο δίπλα από τη νεκρή αυτή πόλη των Βαρωσίων είναι πολύ παράξενο και πολύ θλιβερό. Γιατί σου θυμίζει κάθε μέρα τί έγινε σε αυτό τον τόπο. Βλέποντας τις παλιές φωτογραφίες όμως, θυμίζουμε στον εαυτό μας εμείς οι νέοι ότι δεν πρέπει να κάνουμε τα λάθη που έκαναν οι προγόνοι μας μερικά χρόνια πριν. Από καρδιάς εύχομαι για καλύτερες μέρες για όλους μας και για την Αμμόχωστο.

https://www.facebook.com/makis.kazakeos?hc_location=stream